Η σχέση μου με το μέρος ξεκινάει από την νηπιακή ηλικία. Θυμάμαι έντονα την επίσκεψη μας σχεδόν κάθε εβδομάδα, παρέα με τον παππού και την γιαγιά μου. Τότε που ο κήπος ήταν ακόμα ένα μέρος το οποίο έσφυζε από ζωή, πραγματικό στολίδι για την πόλη με την μεγάλη συλλογή φυτών και ζώων. Πλήθος Αθηναίων συνέρρεαν καθημερινά προκειμένου να ξεφύγουν για λίγο από την ρουτίνα της μεγαλούπολης.
Σήμερα δυστυχώς η οικονομική κρίση και οι διάφορες περικοπές έχουν αφήσει έντονα τα σημάδια τους, αφού η συντήρηση σε πολλά σημεία είναι ελλιπής ενώ σε άλλα οι παροχές ή οι διάφορες συλλογές έχουν περιοριστεί αισθητά. Ωστόσο έστω κι έτσι παραμένει μια ιδανική λύση για όσους θέλουν μια μίνι απόδραση στο κέντρο της Αθήνας, μακριά από την βουή των δρόμων.
Η ιστορία του κήπου ξεκινάει το 1836, τότε που η Βασίλισσα Αμαλία αποφάσισε την οριοθέτηση και ανέγερση του. Πολλά φυτά μεταφυτεύθηκαν από το εξωτερικό, και ειδικοί προερχόμενοι από την Γερμανία και την Γαλλία ανέλαβαν τον σχεδιασμό και την δημιουργία του. Μέχρι το 1927 είχε τον τίτλο «βασιλικός» και ήταν ιδιωτικός, χρονιά κατά την οποία υπεβλήθη σε ορισμένες μεταβολές. Έκτοτε παραδόθηκε στο κοινό, το οποίο έχει πρόσβαση από την ανατολή μέχρι και την δύση του Ηλίου.
Εισερχόμενοι από την κεντρική είσοδο, η οποία βρίσκεται επί της Λεωφόρου Αμαλίας, δεσπόζουν οι χαρακτηριστικοί φοίνικες. Οι λεγόμενες Ουασιγκτονίες, προερχόμενες από την Αμερική, διακοσμούν τον κήπο από το μακρινό 1842 και αποτελούν ένα σπάνιο για τα δεδομένα της Ελλάδας δείγμα χλωρίδας. Παράλληλα, ακριβώς μπροστά υπάρχουν τα παρτέρια με τα διάφορα και πολύχρωμα λουλούδια, καθώς και ένα ηλιακό ρολόι. Στο οποίο οι προσπίπτουσες ακτίνες του Ηλίου και η σκιά τους πάνω στην μαρμάρινη βάση μαρτυρούν την ώρα. Μετά από αυτή την εντυπωσιακή αν μη τι άλλο είσοδο ξεκινάει και η περιπλάνηση στα 15,5 εκτάρια του κήπου.
Κατά την περιήγηση σας θα περάσετε ανάμεσα σε αρκετές «στοές», που οριοθετούνται από πέργκολες με φυτά. Αυτές θα σας οδηγήσουν σε κάποια από τις αναρίθμητες γωνιές στις οποίες μπορείτε να απολαύσετε την ομορφιά του κήπου ή απλά να ξαποστάσετε σε ένα παγκάκι για λίγες στιγμές χαλάρωσης. Το οποίο όπως θα διαπιστώσετε αρκετοί άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν.
Στα διαλείμματα ανάμεσα στις στοές και τα δρομάκια που «σκεπάζονται» από τα πολλά δέντρα του κήπου, θα βρεθείτε σε κάποιον από τους ανοικτούς χώρους με τις προτομές σημαντικών προσώπων. 5 συνολικά, περιλαμβάνουν από άρχοντες του τόπου (Ιωάννης Καποδίστριας) μέχρι φιλέλληνες ( Jean – Gabriel Eynard). Την στιγμή που γραφόταν το άρθρο βέβαια αρκετές ήταν περιφραγμένες με πλέγματα και προς συντήρηση. Εκτός από τις προτομές, θα παρατηρήσετε και συντριβάνια ή βρύσες.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο επίσης είναι τα διάφορα απομεινάρια της αρχαϊκής και ρωμαϊκής εποχής που θα συναντήσετε σε ορισμένα σημεία. Κίονες, κιονόκρανα και επιγραφές βρίσκονται είτε σε άπλες είτε κρυμμένες ανάμεσα στα φυτά. Εξάλλου σε ένα μέρος χωρίς ιδιαίτερη σήμανση, θα δείτε στην άκρη του ένα κομμάτι από την επιγραφή στα λατινικά που στόλιζε το περίφημο υδραγωγείο του Αδριανού.
Επίσης σίγουρα όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσετε, αυτή θα σας φέρει κι από την τεχνητή λιμνούλα του κήπου με το γεφυράκι. Τρόπος του λέγειν βέβαια, αφού εδώ και λίγα χρόνια έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται. Κάποτε όμως ήταν γεμάτη από νερό και πάπιες, τις οποίες σαν παιδάκια πλησιάζαμε για να θαυμάσουμε και να τους πετάξουμε ένα κομμάτι ψωμί ή κουλούρι. Ήταν άλλωστε ίσως το πιο κεντρικό σημείο του κήπου. Υπάρχει όμως ακόμα η λιμνούλα με τις χελώνες.
Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται και ο μικρός ζωολογικός κήπος. Εκεί που μπορείτε πίσω από τα κλουβιά τους πλέον να δείτε τις πάπιες στον χώρο που έχουν μεταφερθεί, αλλά και άλλα ζώα όπως άγρια κατσίκια, παγώνια και χήνες καθώς και πουλιά από όλον τον κόσμο. Κάποτε η συλλογή αυτή περιελάμβανε περισσότερα είδη, μεταξύ των οποίων και ένας παπαγάλος που μίλαγε! Σήμερα όμως έχει περιοριστεί σημαντικά ενώ οι συνθήκες διαβίωσης των ζώων δεν είναι και οι καλύτερες.
Πέρα από όλα αυτά, ο κήπος αποτελεί έναν θαυμάσιο προορισμό και για τα παιδιά. Οι πινακίδες στα δρομάκια θα σας καθοδηγήσουν στην παιδική χαρά του, στην οποία μπορούν να παίξουν και να γελάσουν. Επιπρόσθετα, σε μια γωνία υπάρχει και η παιδική βιβλιοθήκη η οποία περιλαμβάνει αρκετά βιβλία. Οι πιο μεγάλοι έχουν την δυνατότητα να χαλαρώσουν στο καφενείο και την δροσιά που προσφέρει, ενώ σε ένα νεοκλασσικό κτίριο στεγάζεται και το βοτανικό μουσείο, το οποίο δυστυχώς παραμένει κλειστό.
Κλείνοντας την περιήγηση μας, αξίζει μια βόλτα και από το Ζάππειο Μέγαρο που βρίσκεται στην πίσω πλευρά. Χαρακτηριστικό δείγμα της νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής, χρηματοδοτήθηκε από τον Ευάγγελο Ζάππα σε σχέδια Θεόφιλου Χάνσεν, και άνοιξε τις πύλες του το 1888. Ένα από τα πιο λαμπρά κτίρια της Αθήνας, έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς πολλές εκθέσεις και σημαντικές εκδηλώσεις.
Αν δεν έχετε ήδη επισκεφτεί τον Εθνικό Κήπο λοιπόν, μην διστάσετε να το κάνετε την επόμενη φορά. Μπορεί να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος, ωστόσο παραμένει ακόμα ένας μικρός «παράδεισος» δίπλα από το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Για αυτό άλλωστε οι τακτικοί θαμώνες του δεν μετανιώνουν ποτέ τον χρόνο που περνάνε εκεί.
The Travel Issue 