Το Πήλιο είναι πιθανότατα ένα από τα πιο όμορφα μέρη όχι μόνο της Θεσσαλίας, αλλά και της χώρας μας γενικότερα. Εκεί το βουνό συνδυάζεται με την θάλασσα δημιουργώντας μαγευτικά τοπία. Ανάμεσα στους παραδοσιακούς οικισμούς του, τα καταπράσινα μονοπάτια και τα ρυάκια ή πηγές που «ξεφυτρώνουν» συχνά, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει ιδανικές στιγμές χαλάρωσης. Με την άνοιξη να μπαίνει δειλά – δειλά, σας προσκαλεί να το εξερευνήσετε.
Ένα μέρος το οποίο είναι γνωστό από την αρχαιότητα αφού σύμφωνα με την μυθολογία εκεί ζούσαν οι Κένταυροι, μυθικά πλάσματα με ανθρωποειδή μορφή σε σώμα αλόγου. Εκτείνεται από τον Παγασητικό κόλπο στα δυτικά μέχρι το Αιγαίο πέλαγος στα ανατολικά. Στους πρόποδες του είναι χτισμένος ο Βόλος, μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδος. Άλλωστε αποτελεί και το ορμητήριο πολλών εκ των επισκεπτών του, αφού μπορεί κανείς να φτάσει από την πόλη σε οποιοδήποτε σχεδόν σημείο σε λιγότερο από 2 ώρες.
Είσοδος για το "Μονοπάτι των Κενταύρων"
Μέχρι τώρα είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο Πήλιο 5 φορές, σε διαφορετικές περιόδους. Έτσι μπόρεσα να το απολαύσω σχεδόν σε κάθε εποχή του χρόνου. Και το σίγουρο είναι ότι σε κάθε μία από τις τέσσερις αυτές, έχει κάτι διαφορετικό και συνάμα μοναδικό να προσφέρει. Πολλοί πιστεύουν ότι ενδείκνυται μόνο για χειμώνα, λόγω του ότι είναι βουνό. Η αλήθεια όμως βρίσκεται λίγο μακριά. Την άνοιξη μετατρέπεται σε ένα πολύ όμορφο μέρος με την πλούσια βλάστηση του και τα φυτά που συνδυάζονται αρμονικά με τα παραδοσιακά πετρόκτιστα κτίσματα. Ενώ το καλοκαίρι τα παραθαλάσσια χωριά του αποτελούν έναν πολύ καλό προορισμό για αυτούς που επιθυμούν πιο εναλλακτικές διακοπές μακριά από την φασαρία των τουριστικών νησιών, με το Αιγαίο στο πιάτο σας.
Το χωρίο Ζαγορά
Με σημείο εκκίνησης τον Βόλο, η «αναρρίχηση» μας έχει ως πρώτη στάση την Πορταριά και την Μακρυνίτσα. Είναι δύο από τα μεγαλύτερα χωριά της δυτικής πλευράς του βουνού, με υπέροχη θέα προς τον Παγασητικό κόλπο. Εκεί μπορεί να δει κανείς και ορισμένα από τα σπίτια και αρχοντικά που είναι χτισμένα με την πηλιορειτική αρχιτεκτονική : οι οικίες είναι φτιαγμένες από πέτρα και πλάκα, συχνά προερχόμενη από την ευρύτερη περιοχή, και είναι συνήθως διώροφες ή τριώροφες με χοντρούς τοίχους. Αφού χαζέψουμε το τοπίο, συνεχίζουμε για τα Χάνια. Κτισμένο σε υψόμετρο σχεδόν 1200 μέτρων, αυτό το χωριό αποτελεί τον κύριο προορισμό των χειμερινών επισκεπτών του Πηλίου. Και αυτό γιατί διαθέτει ένα χιονοδρομικό κέντρο και αρκετούς παραδοσιακούς ξενώνες.
Η Μακρυνίτσα και η εκπληκτική θέα προς τον Βόλο και τον Παγασητικό κόλπο
Εκείνο που δεν πρέπει να χάσει κάποιος, είναι μια επίσκεψη οπωσδήποτε στο χωριό Μηλιές. Ένα μέρος που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του ’21 στην περιοχή της Μαγνησίας. Υπάρχει εξάλλου η εκκλησία των Παμμέγιστων Ταξιαρχών (κτισμένη επί Τουρκοκρατίας), καθώς και μια βιβλιοθήκη με σπάνια συγγράμματα και κειμήλια από εκείνη την εποχή. Ο σημαντικότερος πόλος έλξης όμως είναι το ιστορικό τρενάκι του «Μουτζούρη». Πρωτολειτούργησε στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 1971, και το 1996 αποφασίστηκε να τεθεί ξανά σε λειτουργία. Σήμερα εκτελεί περιστασιακά δρομολόγια 1 φορά την ημέρα μεταξύ των χωριών Μηλιές – Άνω Λεχώνια, περνόντας ανάμεσα από φαράγγια, πεδιάδες και τοπία μοναδικής ομορφιάς. Αν τύχει και βρεθείτε σε μέρα που λειτουργεί, μην χάσετε την ευκαιρία. Ακόμα δεν έχω καταφέρει δυστυχώς να κάνω το δρομολόγιο, αλλά θα ήθελα οπωσδήποτε κάποια στιγμή να το πραγματοποιήσω.
Ο "Μουτζούρης" στον σταθμό στις Μηλιές
Άλλα χωριά που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος είναι η Τσαγκαράδα και η Ζαγορά. Στο πρώτο υπάρχουν πολλά εξαιρετικά δημόσια κτίρια (όπως το σχολείο και το δημαρχείο), ενώ στην πλατεία της βρίσκεται και ο χαρακτηριστικός υπεραιωνόβιος πλάτανος. Ενώ η Ζαγορά ήταν και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να είναι ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα της περιοχής, με μεγάλη ιστορία. Μάλιστα πολλές από τις διαδρομές μπορείτε να τις κάνετε μέσα από τα μονοπάτια, που πραγματικά είναι αμέτρητα.
Η κεντρική πλατεία της Τσαγκαράδας με τον πλάτανο
Πήλιο ωστόσο όπως είπαμε, δεν σημαίνει μόνο χειμώνας και άνοιξη. Η βορειοανατολική πλευρά του έχει αρκετά μικρότερα χωριά και υπέροχες παραλίες με καταγάλανα νερά. Για αυτό άλλωστε πολλές οικογένειες ή ζευγάρια επιλέγουν να περάσουν ορισμένες ημέρες σε κάποιο από αυτά. Λόγω του γεγονότος ότι η διαδρομή μέχρι τα χωριά αυτά δεν είναι και η ευκολότερη και μερικά σημεία είναι ελαφρώς δύσβατα, υπάρχουν πολλές παραλίες στις οποίες δεν έχει βάλει χέρι ο άνθρωπος και είναι απαράμιλλης ομορφιάς. Φυσικά μπορείτε να βρείτε και πιο οργανωμένες που έχουν τιμηθεί και με γαλάζια σημαία ή διαθέτουν τουριστικές υποδομές. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η Νταμούχαρη και ο Μυλοπόταμος, ενώ στην δεύτερη οι Άγιοι Σαράντα, το Χορευτό και ο Άη – Γιάννης. Μάλιστα από προσωπική εμπειρία θεωρώ ότι ο τελευταίος είναι ο ιδανικός προορισμός για όσους σκοπεύουν να έρθουν ποτέ το καλοκαίρι στο Πήλιο. Είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό που διαθέτει τόσο ενοικιαζόμενα δωμάτια όσο και camping. Αρκετά ήσυχο αλλά ταυτόχρονα και με όσα χρειάζεται κάποιος για τις διακοπές του, έχει και την παραλία με το πρωτότυπο όνομα «Παπά Νερό», μια από τις ωραιότερες εκεί γύρω. Αυτό που πρέπει να προσέξετε πάντως είναι ότι τα νερά σε αυτές τις ακτές είναι κρύα, μιας και βλέπουν στο Αιγαίο και δέχονται αρκετά ρεύματα. Αλλά θα σας αποζημιώσουν με την γαλήνη που προσφέρουν.
Η παραλία του Μυλοπόταμου
Και για όσους δεν χόρτασαν υπάρχει και το νότιο Πήλιο. Το οποίο μπορεί να μην είναι τόσο τουριστικό όσο το υπόλοιπο, όμως έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά. Εδώ θα συναντήσετε αρκετά ελαιόδεντρα, σε αντίθεση με το βόρειο μέρος του βουνού, απόρροια και του γεγονότος ότι είναι πιο πεδινό. Εξάλλου υπάρχουν και ορισμένα ψαροχώρια με ωραίες παραλίες, καθώς και το γραφικό χωριό Τρίκερι που μέχρι την δεκαετία του '70 ήταν προσβάσιμο μόνο από την θάλασσα.
Η Αγία Κυριακή, ο οικισμός - λιμάνι στο νότιο Πήλιο
Θα ήταν ντροπή να φύγετε από το Πήλιο χωρίς να δοκιμάσετε και τις τοπικές γεύσεις και να κάνετε τα απαραίτητα ψώνια. Σε όλα τα ορεινά χωριά υπάρχουν ταβέρνες ή χάνια που σερβίρουν μια ποικιλία πιάτων. Το πιο κλασσικό ίσως είναι το σπεντζοφάι, δηλαδή ντόπιο λουκάνικο (κατά προτίμηση καυτερό) με πιπεριές. Πέρα όμως από αυτό, εδώ θα βρείτε και φανταστικές πίτες, διάφορα πιάτα με μοσχάρι ή αρνί, φρέσκο ψάρι αν βρίσκεστε κοντά στην θάλασσα και γευστικά γλυκά. Όλα με την συνοδεία του φημισμένου τσίπουρου της περιοχής ή κόκκινου κρασιού. Για τα ψώνια σας, σε αρκετά χωριά δραστηριοποιούνται τοπικοί συνεταιρισμοί ή καταστήματα που πωλούν κυρίως γλυκά του κουταλιού, τα γνωστά τσιτσίραβλα (πηλιορείτικα χόρτα), μέλι, τσάι και διάφορα βότανα και ζυμαρικά. Αν θέλετε μπορείτε να πάρετε μαζί σας και διάφορα αναμνηστικά ή παραδοσιακά αντικείμενα.
Πηλιορείτικα γλυκά του κουταλιού
Το Πήλιο είναι μια πολύ όμορφη γωνιά της Ελλάδος, που είναι το ίδιο συναρπαστική και τις 365 μέρες του έτους. Μόλις 3 με 3,5 ώρες από την Αθήνα αποτελεί μια καλή λύση για όποιον θέλει να περάσει είτε ένα τριήμερο είτε μια εβδομάδα εξερευνώντας το από άκρη σε άκρη.
* Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από τα παρακάτω sites : makrinitsa.com, naftemporiki.gr, visit-pιlio.gr, in2life.gr, clickatlife.gr, athinorama.gr, thegreektravel.com
The Travel Issue 